II stopień trudności.
Dzień dobry, dzisiaj zrobimy małą powtórkę oraz wprowadzę coś nowego i słonecznego, aby było Wam cieplutko i wesoło. Otóż, jak zapewne pamiętamy przy wymowie głoski [S], język znajduje się za dolnymi ząbkami (tutaj mama lub tata może uczulić miejsce artykulacji, czyli dotknąć końcówką zimnej łyżeczki miejsce za dolnymi zębami), ząbki muszą być zwarte i lekko się uśmiechamy. Następnie wypuszczamy powietrze przez zbliżone do siebie ząbki. W ten sposób powstaje głoska [S]! Łatwizna, prawda?
Teraz kolejne zadanie. Pokoloruj głoskę [S] (obrazek poniżej, przy pomocy rodzica), a jeśli to niemożliwe przesuwaj paluszkiem wskazującym po tej literce na monitorze lub na kartce i wymawiaj SSSS...
Jak i to już zrobione, to połącz na kolejnym obrazu za pomocą kredki lub paluszka sylaby ze słoneczkiem. Sylaby powtarzamy po mamie lub tacie. Powodzenia!
A jak będziesz się nudził, to namaluj uśmiechnięte słoneczko i zawieś w dowolnym miejscu w domu.

Zajęcie od Pani Iwonki

Mamo, Tato poćwicz ze mną !

Witam moich małych sportowców i ich rodziców w kolejnym tygodniu. Dzisiaj proponuję wspólne zabawy doskonalące poczucie równowagi z elementami ćwiczeń antygrawitacyjnych.

Potrzebny nam będzie duży, gruby koc lub dwa koce, które rolujemy razem i poduszka typu jasiek.

Zestaw I - o wyższym poziomie trudności
1. "Spacer po wężu" - rolujemy koc (koce) razem z dzieckiem (robimy węża), układamy w linii prostej i maszerujemy po nim stopa za stopą tam i z powrotem - najpierw dziecko, potem rodzic. Staramy się utrzymać równowagę i nie spaść z wałka.
2. "Spacer po wężu z czapeczką" - zabawa j.w., tylko tutaj nakładamy na czubek głowy poduszkę-jasia i idziemy po wężu z głową trzymaną prosto ( jasia nie trzymamy rękami).
3. "Przytulamy sią do węża" - najpierw dziecko kładzie się na brzuszku na wężu (wzdłuż), wyciąga ręce w przód i obejmuje wałek z koca rękami i nogami - przytula węża. Na polecenie rodzica unosi proste ręce i proste nogi w górę, trochę w bok i stara się przez chwilę utrzymać równowagę, po czym znów przytula się do węża. Zabawę powtarzamy kilka razy, po czym ćwiczy rodzic a dziecko podaje komendy.
4. "Spacer po oponie" - rulon z koca układamy na kształt koła i maszerujemy po nim j.w - najpierw bez "czapeczki" , potem z jasiem na głowie.
5. "Fakir na ślimaku" - rulon z koca ciasno układamy na podłodze w kształt muszli ślimaka i siadamy na nim po turecku - najpierw dziecko, potem rodzic. W siadzie- ręce na kolanach, plecy i głowa proste. Delikatnie ruszamy biodrami i staramy sie utrzymywać równowagę.
6."Fakir na ślimaku z czapeczką" - j.w tylko z podusią na głowie.

Zestaw II - o niższym poziomie trudności
1. "Spacer po wężu" - zrolowany koc (węża) układamy w linii prostej, dziecko maszeruje po nim stopa za stopą a rodzic podtrzymuje je za rączki i idzie za nim. Idziemy tam i z powrotem. Pomagamy dziecku utrzymać równowagę tak, by nie spadło z wałka.
2. "Przytulamy sią do węża" - dziecko układamy na brzuszku wzdłuż "węża" z rączkami wyciągniętymi w przód. Rodzic klęka okrakiem za dzieckiem, stabilizuje jego bioderka, kolanka i łokcie tak, by dziecko leżało przytulone do węża i nie dotykało podłoża. Po chwili delikatnie rolujemy wałek z boku na bok tak, by dziecko angażować do utrzymania równowagi. Ruchy mają być bardzo delikatne, by dziecko czuło się komfortowo. Zatrzymujemy i po chwili powtarzamy huśtanie.
3. "Fakir na ślimaku" - rulon z koca ciasno układamy na podłodze w kształt muszli ślimaka i siadamy na nim po turecku razem z dzieckiem przed sobą, bądź sadzamy samo dziecko a my asekurujemy je z tyłu za bioderka. W siadzie- ręce na kolanach, plecy i głowa proste. Delikatnie ruszamy biodrami, naciskając raz jednym, raz drugim pośladkiem mocno w koc i staramy się utrzymać z dzieckiem równowagę. Pomoc dziecku ma być na tyle duża na ile dziecko tego wymaga, jednakże taka, by angażować dziecko do pracy.
4. "Fakir na ślimaku z czapeczką" - j.w tylko z podusią na głowie (dla chętnych).
Życzę miłej zabawy.