2."Czołganie się"- rodzic wykonuje klęk podparty, a dziecko przetacza piłeczki pod mostkiem zbudowanym przez rodzica, po czym sam czołga się pod nim. Po wykonaniu zadania następuje zmiana- teraz dziecko wykonuje mostek w klęku podpartym a rodzic, za przetoczonymi piłeczkami, czołga się pod nim. Staramy się, by dziecko podczas czołgania wykonywało ruch naprzemienny- prawa ręka pracuje do przodu równocześnie z lewą nogą, po czym lewa ręka z prawą nogą. Dla lepszej kontroli dziecka czołgać się możemy tylko do potoczonej piłeczki, bez budowania mostu. Zabawę możemy powtórzyć kilka razy.
3."Stoliczki"- dziecko siedzi oparte na wyprostowanych za sobą rękach, nogi ma złączone, zgięte w kolanach, stopy oparte o podłoże. Rodzic klęczy obok i podaje hasło "budujesz stoliczek"- dziecko unosi wówczas biodra wysoko do poziomu kolan i klatki piersiowej, napina pośladki a rodzic kładzie na stoliczku piłeczkę. Po paru sekundach zabiera przedmiot a dziecko opuszcza bioderka i odpoczywa. W chwili odpoczynku prostuje nogi na podłożu i uderza rękami o kolana (rozluźnia dłonie). Budowanie stoliczka wykonujemy kilka razy, po czym zamieniamy się rolami- rodzic buduje stoliczek a dziecko wydaje polecenie i kładzie piłeczkę.
4. "Masowanie piłeczką"- dziecko kładzie się na brzuszku, na plecach lub siedzi po turecku a rodzic dociskając piłeczkę do dziecka masuje poszczególne jego części ciała. Dzieci starają się nazywać masowane piłeczką części ciała- np. plecy, kolana, stopa itp. Po chwili zamieniamy się rolami- teraz dziecko masuje rodzica.
Zestaw II - o niższym poziomie trudności.
1. Zabawa na początek- "Turlanie z piłeczką"- dziecko leży na brzuszku, nogi ma proste, ręce proste przed głową, w rączkach trzyma piłeczki (mogą być maskotki lub duże klocki). Na hasło "turlam Cię"- rodzic przetacza delikatnie dziecko, asekurując główkę- z brzuszka na plecki i dalej, po czy przetacza je z powrotem. Gdy jesteśmy już w pozycji wyjściowej prosimy dziecko, by spróbowało postukać piłeczkami o podłoże. Jeżeli dziecko nie potrafi, pomagamy mu troszeczkę. Jeżeli nie potrafi samodzielnie utrzymać piłeczek możemy zadanie wykonać bez przedmiotów. Zabawę można powtórzyć kilka razy.

2."Czołganie się"- rodzic pomaga dziecku przeczołgać się pod zbudowanym wcześniej mostkiem (może być on zrobiony z szalika przywiązanego do nogi od stołu i odstawionego krzesła) lub doczołgać się po położonej kawałek dalej piłeczki. Staramy się tak kierować ruchem dziecka, by czołganie było naprzemienne- prawa ręka pracuje do przodu równocześnie z lewą nogą, po czym lewa ręka z prawą nogą.
3."Stoliczki"- rodzic pomaga dziecku wykonać mały stoliczek jak w zadaniu 3 w zestawie o wyższym poziomie trudności. Tutaj wystarczy tylko nieznacznie unieść bioderka dziecka z jego współudziałem i spróbować przetoczyć piłeczkę pod stoliczkiem. Jeżeli dziecko nie potrafi samodzielnie siedzieć, to niech leży na pleckach, rączki wzdłuż tułowia, nóżki zgięte w kolankach- i z tej pozycji próba uniesiemia bioderek i przetoczenia pod nimi piłeczki. W chwili wspólnego odpoczynku wyprostujmy nóżki dziecka na podłożu i parę razy poklepmy rączkami dziecka jego kolanka rozluźniając mu dłonie. Dziecko leżące- uderza rączkami delikatnie o podłoże i w ten sposób rozluźnia dłonie. Budowanie "stoliczka" wykonujemy kilka razy.
4. "Masowanie piłeczką"- dziecko kładzie się na brzuszku, na plecach lub siedzi po turecku a rodzic dociskając piłeczkę do dziecka masuje poszczególne jego części ciała równocześnie je nazywając - np. plecy, kolana, stopa itp. Po chwili, o ile to możliwe, zamieniamy się rolami- teraz dziecko masuje rodzica.

Pani Aneta proponuje:

Dzień dobry. Dzisiaj proponuję dla dzieci relaksację w formie bajkoterapii, która jest wykorzystywana w różnych formach terapii również w logopedii. Można powiedzieć, że jest to zabieg mający za zadanie wprowadzenie organizmu w stan odprężenia i dobrego samopoczucia fizycznego oraz psychicznego. Ważne jest, aby podczas relaksu stworzyć odpowiednie warunki: przewietrzone pomieszczenie, cisza i spokój oraz wygodne miejsce do leżenia.
Poniżej zamieszczam link - bajkoterapia. Dla małych dzieci wskazane jest wybieranie krótkich historyjek 5-10 minut.
Zapraszam
A rodziców zainteresowanych tematyką, zachęcam do przeczytania kilku pozycji książkowych, w których zawarte są techniki relaksacyjne w formie zabawy. Doskonały pomysł, jak sądzę, do spędzania z dzieckiem chwili w warunkach domowych, również dla dzieci starszych.
A. Erkert: Dzieci potrzebują ciszy. Zabawy relaksacyjne na wiosnę, lato, jesień i zimę, Wydawnictwo Jedność 1999
B. Kaja: Zarys terapii dziecka, Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy 1994
K. Vopel: Latający dywan. Łatwiejsza nauka dzięki odprężeniu. Ćwiczenia dla młodzieży w wieku od 13 roku życia, tom II, Wydawnictwo Jedność 2004